Lees onze inhoudelijke, leuke en interessante artikelen over tentoonstellingen, collectiestukken, maritieme bekendheden, gedenkwaardige (maritieme) momenten, spreekwoorden of maritieme weetjes.
De grootste scheepsramp ooit (1945)
De Oranje was een Nederlands hospitaalschip ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers hadden op hun beurt een eigen variant: de Wilhelm Gustloff. De schepen hadden veel gelijkenissen, en ze kwamen zelfs allebei op de bodem van de zee terecht. Het treurige verschil zat hem in het aantal opvarenden dat de dood vond. De ramp met de Wilhelm Gustloff ging zelfs de geschiedenis in als de grootste scheepsramp ooit. Er vielen maar liefst vijf keer zoveel slachtoffers als bij de Titanic. Toch is de kans groot dat je er nooit van gehoord hebt.
Terug naar waar je niet vandaan kwam
Het passagiersschip ms Oranje was voor sommige mensen meer dan alleen een vervoersmiddel van A naar B. In de tijd dat het diende als repatriëringsschip heeft het niet alleen mensen uit Azië naar Nederland gebracht, het bracht ook een stukje koloniaal verleden mee uit een woelige periode.
Kameraden tot de laatste dag
De cartograaf Joan Blaeu en de dichter Vondel hadden misschien wel meer overeenkomsten dan je zou denken!
Over Zee. Per schip naar een nieuw thuis
In het kader van de ‘Maand van de Geschiedenis’ toont Het Scheepvaartmuseum in de bibliotheek de mini-expo Over Zee, een project van Corné Sparidaens en Machtelt de Vries. Vijftien mensen die per schip vanuit Indonesië naar Nederland migreerden, vertellen hun verhaal. Hoe was het voor hen om alles achter laten en in een ander land opnieuw te beginnen?
Knopen en mijlen als navigatie-instrument
Pas in 1929 werd in Monaco tussen diverse landen vastgelegd dat de zeemijl, of liever de international nautical mile, 1.851,8 meter telt.
ms Oranje | koers gewijzigd - het boek
De tentoonstelling ‘ms Oranje | Koers gewijzigd’ vormt de basis voor het gelijknamige boek dat in september verschijnt. De catalogus, die dit jaar wederom is ontwikkeld door Het Scheepvaartmuseum, neemt u als lezer mee in de levensloop van dit prestigieuze schip dat tijdens zijn leven verschillende functies aan heeft genomen.
bijrije zeun!
“Vroeger had je de ‘dijkers’ en de ‘pleiners’. De pleiners waren de intellectuelen en de studenten. De dijkers waren de arbeiders. Ik voelde mij nergens bij horen. Ik was een straatventje van Wittenburg.” Hein Visbeek (Amsterdam, 1938) vertelt met een rasecht Mokums accent over zijn jeugd in de oude scheepvaartbuurt van Amsterdam. Voordat hij naar zee ging, loodste hij zijn twee jongere zusjes door de oorlog. De Hongerwinter staat hem bij als de dag van gisteren."
het was toch het vlaggenschip
“Ik was altijd aan het knutselen. Aan oude fietsen en brommertjes. Mijn oom was hoofdmachinist aan boord van de Oranje. Van hem hoorde ik avontuurlijke verhalen over zijn tijd op zee en het werken aan de gigantische motoren aan boord van het schip. In die tijd ging ik ook vaak zeilen met een maatje van mij die een Flying Fifteen had. Daar moet het idee van de Zeevaartschool ontstaan zijn.” Ben Halswijk (Amsterdam, 1941) maakte als werktuigkundige verschillende reizen op de Oranje tussen 1960 en 1964.
als een prei bijna je dood wordt
Jacobus Buis (Den Helder, 1946) voelt zich al zijn hele leven een beetje Indonesisch. Niet zo gek voor iemand die zijn eerste levensjaren doorbracht op een zonnig eiland in onze voormalige kolonie. Koos Buis was pas vijf maanden oud toen hij al in een vliegtuig zat. Samen met zijn moeder, halfzusje en halfbroertje vloog hij zijn vader achterna die diende in het Nederlandsch-Indische leger.
