29 januari opent het DWDD pop-up museum in het Allard Pierson Museum. Het Scheepvaartmuseum heeft onder leiding van gastconservator Daan Roosegaarde de grootste zaal mogen benutten. Tijd voor een bezoekje, voordat de deuren open gaan!
Kriebels en hoge verwachtingen
Het voelt een beetje als de Sneak in de bios. Je weet wat er draait, je weet welke films mogelijk getoond zouden kunnen gaan worden, maar wat je gaat zien is nog een verassing. Zo ook met deze bijzondere tentoonstelling die gastconservator Daan Roosegaarde heeft samengesteld: je weet dat hij schilderijen uit de collectie van Het Scheepvaartmuseum heeft uitgekozen, maar toch heb je geen idee wat voor soort tentoonstelling hij er van heeft gemaakt. Dat het niet standaard zal worden in het Allard Pierson Museum en niet op een doodgewone museummuur zal lijken is wel de verwachting.
Het Allard Pierson Museum, de locatie van het DWDD pop-up museum, was vroeger de Nederlandsche Bank.
Een rijke fantasie
Dit is namelijk gemaakt door Daan Roosegaarde. En bij Daan is niks standaard of doodgewoon. Typerend voor een kunstenaar. Als we ze allemaal over een kam mogen scheren: mensen uit dit hout gesneden zien de wereld op een andere manier. Hun verbeeldingskracht is groter, hun fantasie is rijk en de echte goede kunstenaars zijn in staat om hun publiek mee te nemen in hun wonderlijke wereld.
Daan Roosegaarde speelt met licht. Zal dit ook het geval zijn in de tentoonstelling van het DWDD pop-up museum?
Staan, kijken en nadenken
En dat is Daan gelukt. Bij binnenkomst van de zaal probeer je het geheel in je op te nemen: Er is een fel licht, er is donker, er is een centraal punt en je ogen glijden langs de muren van de volledige zaal. Dit is inderdaad niet standaard. Dit is geen zaal vol schilderijen. En toch eigenlijk ook weer wel.
Je wordt er een beetje stil van. Kennelijk is dit onderdeel van wat Daan wil: stilstaan en even nadenken. Kijken en voelen. Wat zou de kunstenaar bedoeld hebben? Het geheel speelt in op al je zintuigen en langzaam word je meegenomen door je gedachten en het verlangen naar de zee.
Even stil zijn
Alles doet denken aan een gedichtje van Toon Hermans.
Misschien word jij er ook wel een beetje stil van.
Ik wil alleen zijn met de zee,
ik wil alleen zijn met het strand,
ik wil mijn ziel wat laten varen,
niet mijn lijf en mijn verstand.
Ik wil gewoon een beetje dromen
rond de dingen die ik voel
en de zee, ik weet het zeker,
dat ze weet wat ik bedoel.
Ik wil alleen zijn met de golven,
'k wil alleen zijn met de lucht,
ik wil luist'ren naar mijn adem,
ik wil luisteren naar mijn zucht.
Ik wil luist'ren naar mijn zwijgen,
daarna zal ik verder gaan
en de zee, ik weet het zeker,
zal mijn zwijgen wel verstaan.
Toon Hermans
