Mens op Zee is nu geopend. Wat vinden de bezoekers van het museum van de nieuwe fototentoonstelling?
Wat vinden onze bezoekers van de nieuwe tentoonstelling Mens op Zee. We vroegen het tijdens de opening van de tentoonstelling. Lees hier hun ongezouten meningen!
Jeffrey & Ria Verheule
Jeffrey: “Ik heb als kok gewerkt in Het Scheepvaartmuseum en kon helaas niet blijven vanwege de coronacrisis. Ik vond het daarom erg leuk dat ik werd uitgenodigd om naar de opening van deze tentoonstelling te komen. Het is echt anders dan anders, het gaat hier niet om oude spullen of oude schilderijen, het is heel modern”. Moeder Ria: “Ik wist dat de Marva’s (red. Marine Vrouwenafdeling) bestonden, maar was onder de indruk van de trots die de vrouwen uitstralen. Ik vind het fantastisch dat deze vrouwen zijn opgenomen in de tentoonstelling, alsof alleen maar mannen bij de Marine zouden werken toch?! Alleen mannen aan de muur zou geen goed beeld hebben gegeven. Op deze manier is het beeld completer. Echt indrukwekkend”.
Bezoeker bij de serie Marinevrouwen van Colette Lukassen in de tentoonstelling Mens op Zee, 2022, Twycer
Arjen Pels Rijcken
“Mens op Zee is een waanzinnig mooie tentoonstelling geworden. We zijn trots op de samenwerking met de Dutch National Portrait Gallery. Het is een bijzonder mooi geheel geworden waar veel tijd en aandacht is gaan zitten in het ontwerp. De ronde vormen die je terug ziet komen door de hele ruimte passen goed bij het thema. De foto’s van de cruises sprongen er voor mij uit. Ik heb altijd gezegd: dat cruisen is niks voor mij, maar mensen komen standaard heel enthousiast terug van zo’n cruise. Ik vond de foto’s met de luxe aan boord van een cruiseschip een fantastisch contrast met de chaos die je zag aan boord van de Concordia. Ik ben een zeiler, maar wie weet moet ik toch eens gaan cruisen?”
Bezoekers bij de serie Costa Concordia van Jonathan Danko Kielkowski in de tentoonstelling Mens op Zee, 2022, Twycer
Binne Wybenga
“Ik vind dit eigenlijk een hele mooie tentoonstelling. Het is apart, deze opzet zie je niet vaak. Het gaat niet over een specifieke schilder of fotograaf, of over specifieke details. Het is een heel compleet geheel met allemaal verschillende fotografen. Het tweede gedeelte van de tentoonstelling heeft de meeste indruk op mij gemaakt. Daar ging het meer over de zee, dan over de opvarende. In de laatste opstelling (red. Herman Jansen zijn solotocht) herkende ik mij volledig in het commentaar bij de video: op zee ben je verplicht om mee te gaan in het ritme van de zee. Maar ook het deel van de migranten vond ik mooi. Het deed mij denken aan een boek dat ik lees van Bert Wagendorp over een Twents gezin dat naar Noord Amerika emigreert. Ook dat ging per boot. Die boot zinkt uiteindelijk en er blijft 1 lid van het gezin over. Terwijl ik daar liep, moest ik aan dat verhaal denken”.
Maro #02, 2016, Mischa Keijser / collectie Het Scheepvaartmuseum
Kees en Astrid Groenveld
Astrid: “Ik had de hele tijd het gevoel dat ik niet wist waar ik liep. Door al het blauw en het donker lijk je wel te zweven door de ruimte. Het is net als op zee, oneindig. Het gaf bijna een deinend gevoel, ook met die wazige letters. Het was sfeervol door die donkere kleuren en de belichting.” Kees: “We zijn niet zo van de kunst. We zijn zelf niet zo kunstig, maar dit was wel erg mooi. Ik vond die schuimkoppen (red. The Wave, fotoserie Dolph Kessler) prachtig. En de foto’s van Mischa (red. Maro van Mischa Keijser). Zo blauw!”
Foort van Oosten
“Ik ben speciaal voor deze opening gekomen. Het spreekt mij enorm aan omdat ik zelf gevaren heb voor de Rotterdamse Lloyd. Ik was van 1965 tot en met 1977 scheepswerfbouwkundig ingenieur op de Main Lloyd. Ik vond de foto’s van de Javaanse mannen mooi. Aan boord leef je met mensen van over de hele wereld. Chinezen, Laskanen, Javanen en iedereen zorgt met elkaar ervoor dat het werkt. Dat lukt ook vanwege de strenge hiërarchie aan boord. Er is eigenlijk sprake van allemaal subculturen op zo’n schip en daarom vond ik de foto’s van de bemanningsleden mooi. Hier zie ik dat allemaal terug. Als mens op zee kan je de hele wereld zien. Ik ben op plekken geweest voor werk waar mensen nu naar toe gaan op vakantie. Ik nam altijd een klein vouwfietsje mee aan boord, zodat ik aan wal iets van het land kon zien. De officieren, die vaak Nederlands waren, die mochten zelfs een eigen auto mee aan boord. Mijn eerste reis staat mij nog goed bij. Ik had het enorm naar mijn zin aan boord. Die tijd pakt niemand mij meer af.”
Mens op Zee is te zien t/m 2 juli 2022, bekijk hier meer informatie over de tentoonstelling.
Mens op Zee is mogelijk gemaakt dankzij de steun van de deelnemers van de VriendenLoterij, Mondriaan Fonds, Fonds21 en de participanten van Het Compagnie Fonds.
